İKRAM

Solmuş çiçeklerin hatrına bir koku burnumun ucunda,

Anlatsam birilerine, deli diyecekler bana;

Sebepsiz ve kimi zaman yerinde terk edilişlerin anımsandığı bir gecede,

-Hoş, her terk ediliş koyar ya insana-

Biriktirdiğim düşlerin parçalanışına tanık oluyorum;

Bir daha “yeniden”i olmadan,

Bir araya getirilemeyecek

Parçalanmış yürekler yatağımda koyun koyuna…

Esrarengiz gölgeler peşimde hayli uzun zamandır,

Anlatsam birilerine, deli diyecekler bana;

Her yaklaştıklarında soğukluklarıyla kavrulduğumu hissediyorum,

Çenem kilitleniyor, uyuşuyor bedenim,

Beynim yanıyor…

Kaf Dağı’nın ardından imkânsıza aşk uzatıyorlar bana;

Ben korkuyorum, ağlıyorum…

Karanlığa çığlık atıp

Her gelene yıldız dağıtan o adam kadar cesaretli değilim ben,

Anlatsam birilerine, deli diyecekler bana;

Avuçlarımda kanayan, sözde şımarmış duyguların kırgınlığı şimdi,

Yok olmaya yüz tutmuş bir “ben”in çaresizliği;

“Biz”in tüketilmişliği…

Anlatsam birilerine, deli diyecekler bana;

Kibrit kutusuna sığdırılmış dünya

Ve lanet olası bir kadının yüzük parmağının deli arzusu, hevesi…

Aranızda olup sizlerle bir şeyler paylaşacak olmaktan mutluluk duyuyorum...

Hiç bir anınızda duygularınızdan uzak olmamanız dileğimle...

Leyla Belma Gazi