Bolu Express: DTP'liyi Öldürün / Devlet: Aferin, iyi demişsiniz.

Bolu Express gazetesinde bir yazı yayınlandı ve Her şehit için DTP’li öldürülmeli’ denilen köşe yazısını ‘fikir özgürlüğü’ olarak`niteleyen mahkeme bu yazıda bir suç unsuru bulamayıp (!) yazanları akladı.

Aslında Türkiye için çok da sıradışı olmayan bu mevzu, PKK nefretinin Kürt hatta ne yazık ki esmer insan nefretine dönüşmesinden kaynaklanıyor. Türkiye'nin zencileri biziz diyen şeriatçılara inat bu ülkede ırkçılık tüm boyutlarıyla sürmekte ve devlet hatta yargı tarafından da bu meşrulaştırılmakta. Objektif bir bakış açısıyla halk arasında olumsuz anlamda kullanılan Kıro kelimesinin ve benzer bir sürü kelimenin de Kürt insanını niteleyerek kullanıldığından yola çıkarsak bu ırkçılığın ne denli normalleştirildiğini ve bu algının ne kadar sıradanlaştırıldığını rahatlıkla görebiliriz.


FAŞİZMİN YERİ VE ZAMANI OLMAZ

Açıkçası faşizm için ne sabun fabrikaları ne ikna odaları ne de kendini öldürmeye adamış bir ordu gerekiyor. Zaten halkları yiyip bitiren faşizmin kökü de sosyal hayata sindirilmiş bu baskı rejiminin içinde yatıyor.

Asker otobüste kontrol yaparken doğum yeri antalya sinop çizgisinin doğusunda olanlara daha bir kuşkuyla bakıyorsa burada faşizm vardır. Bir bölgenin, bir ilin ya da bir siyasi partinin böylesine damgalanması üstelik ölümle tehdit edilmesi insanlığa sığmıyor.


BASIN ETİĞİ

Her şeyin ötesinde basının da kendine göre bir ahlâkı oluşturma zamanı geldi de geçiyor. Vakit Gazetesi'nin "İşte O Üyeler" başlığının tedirgin ediciliğini bile aşan bir tedirginlik vericilik sezdim ben bu haberde. Üstelik bu tedirginliğin ötesinde 12 Eylül Öncesi dönemin hedef belirleyici ideolojik gazetelerinin tarzı ortada. Belli ki yazan yazarın nasıl bir ülkede olduğundan haberi var. Ordu ya da devletin şahinlerinin ideolojisini incitmediğiniz sürece bu ülkede her daim köpek muamelesi gören insanları aşağılamanın serbest olduğunu biliyor sanırım.

Zaman'ın Kürtler konusunda ne kadar etik olduğunu da Kemal Kılıçdaroğlu ile ilgili haberlerindeki "DERSİM İSYANI İLE MEŞHUR TUNCELİ" tanımıyla görmüş olduk.

Türkiye'de gazeteci olmak bir utanç haline geliyor. Yazık, çok yazık.