SON NOKTA.

ipin ucunu kaçırmıştım senelerden ne zamandı bilmiyorum

günler günleri izledi...yaşlandım birazcık daha...

mutluydum boşlukta, yokluğunda bir hoş oldum

sarhoş oldum çokcasında

doktorlar soyledi bir ara kritikmiş durumum


bağırdım ''adını''

ne söylediklerimi hatırlıyorum

ne yokluğunda yazdıklarımı okuyorum

mutluydum, mutlukduk, mutlu muyuz acaba

hoş mu nahoş mu oldu ayrılığımız

ayrılık yaramış sana derken annem gibi miydin?

aldığım kiloları mı kasdetmiştin?


biliyormusun ayrılığın ilk gününden bu yana

ayrılığın son gününe son saatine ve şu satırların sonundaki;

son işarete! kadar seninle dolu olacak her nefesim,

koyduğum noktayla beraber sende orda kalacaksın

bilirsin beni kesindir sözlerim


belki senede bir gün

doğum gününde senin

doğum günümüzde bizim

seni özlerim

ama koyduğum noktadan sonra

devam etmez cümlelerim,

son olarak

mutlu olmanı dilerim,

eski herneyinsem Beysim.